'Ik voel mij aangetrokken tot het absurde'
DIEMEN - Vroeger was Raynor Arkenbout (25) vaak te vinden in de winkel van zijn vader en opa. De winkel was gespecialiseerd in video en alles dat voorbij kwam werd door Raynor en zijn broertje bekeken. Dat hij later iets met verhalen, fictie en film zou gaan doen was al vroeg duidelijk. Tegenwoordig heeft hij een vol cv, waarop onder andere een rol in de soap Goede Tijden Slechte Tijden (GTST) en de kinderserie Vrijland, een eigen boek, een filmcursus in New York, een filmopleiding in Brussel en verschillende klussen op de filmset vermeld staan. Raynor: "Ik vertel graag verhalen om mensen te vermaken, maar ook om iets mee te geven. Dat kan via schrijven, acteren en regisseren."
Je bent acteur, regisseur en schrijver, wat vind je het leukst?
"Het liefst ben ik in alles goed, dat is een zegen en een gevaar. Ik ben chaotisch en betrap mezelf er soms op dat ik moet kiezen wat ik wil. De keuze die ik heb gemaakt is heel breed, namelijk verhalen vertellen en fictie maken en mensen daarmee vermaken en aan het denken zetten. Acteren, schrijven en regisseren werkt allemaal anders, maar met hetzelfde doel. Het fijne aan acteren is dat je helemaal gek kan gaan en alles los kan laten. Ik denk zelfs dat het therapeutisch werkt als je bepaalde scènes speelt. Ik heb vijf jaar ervaring op en achter de schermen en zie mijzelf nog lang op de set werken. Aan de andere kant vind ik het ook heerlijk om tot diep in de nacht door te denken over een verhaal of een concept te verzinnen voor de regie."
Stond je vroeger al graag in de schijnwerpers?
"Op de basisschool viel het nog mee, maar ik kan mij wel een weekend op Ameland herinneren. We waren met een hele grote groep en ik had net Bert Visser gekeken. Ik probeerde een stand-up komedie te doen, dat is denk ik de eerste ervaring waarbij ik de aandacht naar mij toe trok. Interesse voor het medium film komt door de winkel die mijn vader en opa vroeger hadden. Ze verkochten videobanden en mijn broer en ik wilden altijd alles kijken wat binnenkwam. Ik was vroeger van plan de winkel over te nemen, maar vond het uiteindelijk nog beter om zelf films te maken."
Hoe was je jeugd in Diemen?
"Ik groeide op in de Binnenpolder in Diemen-Zuid en ging naar school op de Octopus. De leukste jaren van de basisschool waren groep zeven en acht, daar leerde je wat vriendschap was. Vroeger klommen mijn vrienden en ik altijd op het dak van de school, dat kon toen nog. De gymzaal aan de school had grote open ramen, waardoor we via het dak naar de turnende meisjes konden kijken. Na de basisschool ging ik naar het Casparus College in Weesp, maar ik merkte al snel dat het niet mijn type school was. Ik was alternatief, paars of rood haar was niks geks. Ik werd nogal irritant en hield ervan om te kloten, waardoor ik vaak langs de rector moest. Na twee jaar ben ik naar het St. Nicolaaslyceum in Amsterdam gegaan, een school die veel beter bij mij paste. Hier was iedereen gek, irritant en anders, waardoor ik bijna als normaal werd gezien. Op het St. Nicolaaslyceum werden straatjongens uit Oost samen gezet met de kakkers uit Zuid."
En daarna?
"In 2006 haalde ik mijn havodiploma. Ik wilde naar de filmacademie in Nederland, maar die toelating is heel slopend. Van de 150 aanmeldingen worden er zes personen toegelaten. Ik heb het een aantal keer geprobeerd en steeds als ik geweigerd werd ging ik weer een jaar werken. Ik ben ook een half jaar in New York geweest om cursussen te volgen aan de New York Film Academy. Dat bleek later een overdreven dure privéschool te zijn, maar de ervaring is veel waard. Ik heb ook nog zeven jaar als vrijwilliger achter de bar bij het Diemer Festijn gestaan. Toen ik in GTST ging spelen ging dat niet meer, te veel mensen herkenden me."
Je speelde een populair personage in die soapserie.
"Ik mocht de rol van Edwin vervullen in GTST. Ik vormde samen met Lucas een homostel, wat voor veel media-aandacht zorgde. De media pakten het goed op en anderen ook. Er kwamen weleens gasten naar me toe die zeiden dat zij nooit een homo zouden spelen, maar wel respect ervoor hadden dat ik het kon. Het mooie aan soapfans is dat die mensen denken jou te kennen. Zelf kijk ik meer naar andere series, maar ik vind wel dat GTST een goed geschreven soap is. Voor veel mensen is het ook een deel van hun dagindeling. Dat soapfans heel intens betrokken zijn bleek toen mijn personage doodging. Er werd een petitie getekend, want Edwin was een populair personage. Dat vatte ik natuurlijk op als een compliment. Het is fijn om te zien dat het publiek Edwin nog langer op tv had willen zien. Ik heb nog een tijdje in Vrijland gespeeld en daar heb ik mijn vriendin Sietske van der Bijl ontmoet. Zij is actrice en speelde ook in de serie. De spotlight waarin ik terechtkwam door GTST is nu wel over, ik sta nu meer in de schaduwzijde. Toch willen er nog wekelijks mensen op de foto, dan denk ik echt: wie ben ik nou om mee op de foto te gaan. Dat is nog een beetje na blijven hangen van GTST."
Hoe ervoer je de deelname aan Sterren Springen?
"Ik werd gevraagd voor het eerste seizoen en ik vond het eigenlijk een bizar idee. Mijn vriendin drong aan om mee te doen en het leek mij leuk omdat het iets nieuws is. Ik wil alles gedaan hebben en probeer graag gekke dingen uit. Twee maanden lang werd er drie keer per week getraind en dat was ook nodig. We begonnen met een sprong van drie meter hoog. Dat was leuk, maar zou niet voor goede televisie zorgen. Op tv ziet het er niet eng uit en we wisten dat we hoger de lucht in moesten. Uiteindelijk belandde ik in de finale en heb van 10 meter hoogte een achterwaartse salto gemaakt, heel gevaarlijk eigenlijk. Ik denk dat het een van de engste dingen is die ik ooit gedaan heb. Sterren Springen is een mooie middenweg, het is namelijk iets wat niemand je kan afnemen, maar ook iets wat je nooit meer wilt doen."
'En toen vloog er een haai door het raam'.
"Dat is de titel van mijn boek. Hoewel ik niet verwacht dat het een bestseller gaat worden, ben ik toch erg trots op het resultaat. Ik heb nog geen vast thema voor mijn boek, overigens ook niet voor de korte films die ik maak. Ik ben nog zoekende, maar merk wel dat ik word aangetrokken tot het absurde. Het hoeft van mij niet realistisch, maar dingen kunnen juist een tandje gekker en vreemder. Ik betrek graag de echte wereld bij iets wat buiten de boot valt en wil dat kijkers iets menselijks herkennen in vreemde situaties. Mensen kijken naar films voor vermaak, maar willen ook herkenning en een mening vormen. Wat zouden zij doen? In films moet niet alleen gek en grappig gedaan worden om vervolgens te denken dat het genoeg is. Het is juist mooi als je daaronder een gedachte hebt die mensen kunnen voelen."
Waar word je door geïnspireerd?
"Ik beschrijf mijn films en verhalen vaak als magisch-realistisch en word daarbij geïnspireerd door het surrealisme. Ik heb veel over deze stroming gelezen. Ook raak ik geïnspireerd door muziek en dromen. Dromen kunnen soms voor geen meter kloppen, maar toch voelt het goed. Ik word wel eens wakker en als ik dan besef dat ik goed gedroomd heb, baal ik dat ik niet meer slaap."
Je woont nu in Brussel waar je ook studeert. Is Brussel je droomstad?
"Ik woonde mijn hele leven in Diemen en voelde mij ook erg verbonden met Amsterdam. Ik fietste elke dag door de stad om vervolgens thuis te komen in het rustige Diemen. Brussel kan dus niet tippen aan de omgeving waarin ik opgroeide. Daarnaast is Brussel extreem bipolair, de stad is schoon en lelijk en arm en rijk zijn een paar straten van elkaar verwijderd. In de buurt waar ik woon ga je niet graag 's avonds over straat, dat wist ik niet toen ik er aankwam. Na drie weken werd mijn telefoon door een voorbijkomende fietser uit mijn handen gestolen. Mijn auto is weggesleept omdat ik hem in mijn haast verkeerd geparkeerd had. Een maand later kwam mijn vriendin op bezoek en haar autoruit werd ingeslagen. De stad en ik hadden een moeilijke kennismaking, maar ik hoop dat het volgend jaar iets beter wordt. Ik ben op zoek naar een betere wijk waar ik met studiegenoten kan wonen. We zitten dan met allemaal filmstudenten en maken elkaar waarschijnlijk gek met ideeën."
Kom je na je studie terug in Diemen?
"Ik ben graag in Diemen, maar merk dat ik nu meer in het stadsleven geïnteresseerd ben. Diemen is een prachtige nette buitenwijk, de fijnste die er is. Alles is goed geregeld. Misschien dat ik hier later wil wonen als ik een gezin heb. Het is heerlijk om de keuze te hebben tussen het fijne dat Diemen te bieden heeft en het stadsleven dichtbij."