'In Brazilië ga ik ook met kinderen werken'
DIEMEN - Eind april neemt juffrouw Stanny Mandias na 20 jaar afscheid van basisschool 't Palet. Het is moeilijk te geloven, maar juf Stanny gaat met pensioen, in mei wordt ze 65. Denk alleen niet dat zij rustig achter de geraniums gaat zitten. Stanny gaat naar Brazilië, waar haar zoon met zijn gezin woont. "En niet om alleen maar oma te zijn."
Je werkte hier 20 jaar en maakt net de verhuizing naar de nieuwe brede school niet mee. Jammer?
"Toen mijn kinderen groter werden, wilde ik graag voor de klas en ging een herintrederscursus doen, de papieren had ik al. Zo ben ik bij 't Palet aan de slag gegaan en al snel kreeg ik hier een vaste aanstelling en ben ik hier altijd blijven werken. Doordat er zoveel wisselingen waren in de leiding en collega's kon ik het elke keer weer als nieuwe uitdaging voelen. Dat ik de verhuizing naar de nieuwe brede school niet meemaak, vind ik niet jammer. Het is een hele nieuwe start en voor mij is het zo een mooie afsluiting van 't Palet."
Wat maakt het werken met kinderen zo mooi?
"Ik ben altijd geboeid geweest door kinderen. Er zit zoveel in ieder kind waarin zij zich kunnen ontplooien. De omgeving is belangrijk om dat er uit te halen. Daarvoor is zoveel meer nodig dan alleen kennis overbrengen van de leerstof. Kinderen hebben zoveel te vertellen, daar moet je echt de tijd voor nemen en betrokkenheid tonen voor hun wereld. Ik denk dat ik in de loop der jaren wel een intuïtie ontwikkeld heb om dat aan te moedigen. En het is een wisselwerking: ik leer ook weer van ieder kind.
Kinderen zijn op zichzelf niet echt veranderd, maar wel de tijd waarin ze leven. Er zijn nu veel meer prikkels. De thuissituatie is vaak ook anders dan 15-20 jaar geleden. Voor leerkrachten is de administratieve druk enorm toegenomen. Er gaat veel tijd zitten in alles wat je op papier moet verantwoorden. Soms gaat dat zelfs ten koste van de tijd om je te verdiepen in de leerstof en de voorbereiding van de lessen."
25 april is je laatste schooldag, en dan?
"Precies een maand later vertrek ik naar Brazilië. Mijn jongste zoon woont er met zijn vrouw en kinderen. Ik wil eens kijken hoe het leven daar is. Ik ga daar niet alleen maar oma zijn, ik heb wel mijn plannen. Ik wil me inzetten voor een project voor kansarme kinderen. Misschien kan ik Engelse les geven op een basisschool. Daarnaast wil ik met kinderen groentetuintjes aanleggen waarmee ze hun families kunnen voorzien. Kinderen daar hebben niets. Zij zijn al dankbaar als je naar ze lacht."
Wat ga je missen?
"Wat ik zeker niet ga missen is het voortdurende moeten. Voorbereiden, rapporteren, in het onderwijs ben je nooit klaar. Wat ik ontzettend ga missen is mijn dagelijkse fietstochtje naar school. En de groep. Ik heb dit jaar een heerlijke, hechte groep. De kinderen doen heel veel met elkaar. Laatst had de hele klas een 10 voor een topo-toets. Daar hadden ze met elkaar ook hard aan gewerkt. En trots dat ze waren!"
Jouw achternaam is Mandias, liggen er roots in Brazilië?
"Mijn betovergrootvader was een Portugese zeepiraat. Mijn betovergrootmoeder kwam uit Mongolië. Zelf ben ik in 1951 met mijn ouders uit Jakarta naar Nederland gekomen. Nu ga ik naar Brazilië, waar Portugees wordt gesproken. Ja, het kringetje lijkt wel een beetje rond."
'Kinderen hebben zoveel te vertellen, daar moet je echt tijd voor nemen'