De jongens en de Diemerzeedijk 2
Voor de jongens uit de buurt had de Diemerzeedijk met de hevige branden in de jaren zestig een grote aantrekkingskracht. Die konden het niet laten een kijkje van dichtbij te nemen. Zo fietste ook het vriendengroepje van Hans Goedhart op een mooie zomeravond naar de Kanaaldijk, waar de jongens ademloos toekeken hoe aan de overkant van het kanaal vaten explodeerden. De stukken vlogen meters hoog de lucht in, de vlammen waren enorm en de knallen hard. Het was nog een behoorlijke afstand, het kanaal zat ertussen en ook nog flink wat terrein, maar je kon de hitte goed voelen.
Een andere keer fietsten de vrienden door een niet-afgesloten hek. Even later zagen ze het eerste vuur. De boel brandde flink, de grond stond in brand, één zwarte vlakte, overal geblakerde en vervormde resten van vaten. Kennelijk was er niet net nieuw afval aangevoerd, want er plofte niets. Misschien ook maar gelukkig. Het gras stond in brand en het stonk er enorm, een gore, zoetig-weeïge lucht. Verder op het terrein stond ook de weg in brand. De spanning nam toe in het vriendengroepje. Dit kon nooit goed gaan. Wordt vervolgd.