De jongens en de Diemerzeedijk
Er komt een tijd in een kinderleven dat je de grote wereld stukje voor stukje gaat ontdekken. In de jaren zestig pakten jongens in grote of kleine clubjes de fiets en kwamen op plaatsen waarover op straat of op school de verhalen gingen. Voor veel jongens uit Amsterdam-Oost en Diemen waren de Oosterringdijk en de Diemerzeedijk plekken met een onweerstaanbare magnetische functie. Aan de ene dijk het beruchte Jongensland waar hutten bouwen centraal stond als je via een wiebelend bootje het landje bereikte. Aan de Diemerzeedijk woedden branden als er weer een lading chemische vaten was aangestoken, die de hemel rood kleurden en wat tot kilometers ver weg in de omtrek te zien was. Terwijl de huisvrouwen in Diemen mopperden over de witte was die vuil van de waslijn kwam als de wind verkeerd stond, wilden jongens op een gegeven naar de plek zelf. Hans Goedhart, zoon van de sigarenwinkelier aan de Hartveldseweg, herinnert zich: "Voordat daar chemisch afval werd verbrand gingen wij weleens op de fiets naar de Diemerzeedijk. Eerst met de pont over het Amsterdam-Rijnkanaal. Het gebouw van het hoogheemraadschap laat je links liggen.” Wordt vervolgd