Salo Muller en Diemen 1942
Salo Muller hoort bij de generatie-Cruijff. Muller was masseur bij Ajax. Hij maakte vermoeide benen soepel en maakte geblesseerde benen beter. Voetballers zijn over het algemene kleinzerig. In zijn gesprekken met spelers masseerde Salo ook met woorden. Maar Salo Muller zelf had ook een groot innerlijk conflict. Hij werd doodziek bij de gedachte dat hij naar het land moest waarvan zo veel mensen verantwoordelijk waren geweest voor de moord op een groot deel van zijn Joodse familie. Hij kon niet naar Duitsland, maar hij moest. Van Jaap van Praag, die terloops opmerkte - het was 1968 en Ajax moest voor de Europa Cup naar FC Nürnberg - dat "het al zo lang geleden was en dat we moesten kunnen vergeten". Vorig jaar, 73 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog, meldde de NS dat het schadevergoedingen ging betalen vanwege het transport van Joden naar kampen. Dat gebeurt dankzij de inzet van de inmiddels 83-jarige Salo Muller. Veel van die treinen reden door Diemen naar Westerbork. Een inwoonster die in de oorlog naast het spoor woonde, vertelde kort geleden dat zij het verschrikkelijke geluid van gillende mensen in panische nood dat uit de treinen kwam, nooit heeft kunnen vergeten.