'In het begin miste ik mijn vrienden, maar ik ging het leven hier waarderen'
Drie vriendinnen, samen beleefden ze hun jeugd in Diemen. Alle drie vlogen ze uit naar het buitenland. Gerda emigreerde als eerste, met haar ouders naar Canada. Els woont nu in Frankrijk en Angelique trok oostwaarts en woont nu in Hongkong. Hoe vergaat het deze Diemenaren in den vreemde? Deze week: Gerda Boogaart-van Roijen.
Gerda Boogaart-van Roijen (Engelse naam Gerrie, want Canadezen kunnen Gerda niet uitspreken). Geboren in Diemen op 20 maart 1962 aan het Oranjeplantsoen, woont nu in Crossfield, Alberta, Canada. In juli 1973 geëmigreerd. Reistijd: toen 10 dagen zeereis.
Vertel eens over de reis naar Canada?
"We reisden met het Poolse schip TSS Stefan Batory vanuit Amsterdam naar Canada. Na 10 dagen zeereis arriveerden we in Montreal. Mijn vader wachtte ons op, hij was al een paar maanden in Canada. Hij had een enorme stationwagon gekocht voor mijn moeder, de enige die een internationaal rijbewijs had. Zij moest ons erin naar ons nieuwe huis in Dorval rijden. Mijn vader werkte als chefkok in een restaurant van een Nederlander. In Diemen werkte hij bij de Gooise Boer (als ik me goed herinner) en ging iedere dag op de fiets naar zijn werk. Hij ging met het vliegtuig naar Canada, maar mijn moeder moest dus met de boot, met ons zes kinderen; 2, 4, 7, 9, 11 en 13 jaar. Ik was 11. Nu ik zelf volwassen ben kan ik me pas voorstellen hoe dat voor mijn moeder geweest moet zijn. Het was bepaald geen cruiseschip, de bemanning sprak alleen Pools. Mijn drie broers en ik zwierven over het schip en haalden kattenkwaad uit. Toen we halverwege waren was er een storm en wij moesten allemaal reddingsvesten aan. Iedereen was zeeziek en huilde en schreeuwde. De jongste twee moest ze maar laten slapen, die zouden het toch niet overleven als het schip zou zinken, hadden ze haar verteld. Ze vertelde het mij pas jaren later."
Mooie jeugdherinneringen?
"Ik ging naar de Anthonie van Diemenschool, toen we emigreerden had ik net de vijfde klas afgemaakt. Ik zat op gymnastiek, dat vond ik heerlijk. En dan van daaruit naar het huis van mijn vriendin Els lopen om er te logeren of gewoon even langs te gaan. Dat waren altijd de beste dagen. Ik zat ook op voetbal, was middenvelder en keeper."
Waarom ben je geëmigreerd?
"Mijn ouders wilden ons de kans geven om een eigen huis te bezitten en meer ruimte te hebben om op te groeien. Al die dingen die ouders willen voor hun kinderen. Ze wilden eerst naar Nieuw-Zeeland, maar daar mochten gezinnen met maximaal vier kinderen komen. Toen werd het Canada, vooral omdat er geen restricties waren aan het aantal kinderen en er kansen waren om vooruit te komen."
Hoe ziet een werkdag in Crossfield eruit? En een vrije dag?
"Ik werk iedere dag als secretaresse. Ik sta dan om 4.30 uur op, laat de honden uit en loop 10 tot 16 kilometer hard. Dan werken van 8.00 tot 16.00 uur. Drie keer per week ga ik na het werk naar de sportschool. Maandag is mijn vrije dag wat hardlopen betreft en hoef ik pas om 5.30 uur op. In het weekend slaap ik tot 6.00 uur en ga dan met de honden (twee Shetland Sheepdogs) lopen. We hebben ook nog vijf katten. Op zaterdag ga ik ook naar de sportschool, op zondag hardlopen, 15-20 kilometer of meer. In de zomer loop ik altijd buiten, ja ook in de regen, in de winter alleen als het boven het vriespunt is. Als het kouder is, of als er veel sneeuw ligt, ren ik op de hardloopband. 's Avonds koken en wat tv kijken of lezen. Een keer per week samen met mijn man en zoon 450 folders rondbrengen. Op een vrije dag speel ik met de honden en doe misschien wat taken in huis; leuke dingen zoals de was (wat ik echt leuk vind), winkelen. Soms bak ik een appeltaart (onze zoon is er gek op). In de zomer gaan we bijna ieder weekend kamperen, meestal in de bergen, we wonen maar 100 km van de Rocky Mountains. In de winter als het erg koud is, blijven we lekker warm binnen. Zelfs de honden willen niet naar buiten als het kouder is dan -25 graden."
Kom je nog wel eens in Diemen? Is er veel veranderd?
"In 2009 ben ik terug geweest met mijn moeder. Ons huis en straat zijn er nog steeds, maar verder was bijna alles veranderd."
Wat mis je aan Diemen?
"In het begin was het moeilijkst van het emigreren dat ik mijn vrienden miste, de andere taal en alles wat zo bekend was. Het was moeilijk om Frans te leren en met de bus naar school te moeten en geen vrienden te hebben. Ik had lang een hekel aan Canada maar na een paar jaar wende ik aan het leven hier. Ik begon het leuk te vinden toen we van Quebec naar British Columbia verhuisden, daar was het minder moeilijk om vrienden te maken."
En wat helemaal niet?
"Niks eigenlijk. Ik was pas 11 toen we vertrokken en heb alleen maar mooie herinneringen aan Diemen."
'We gingen met een Pools schip, de zeereis duurde 10 dagen'
Wat is een typisch streekgerecht uit Canada?
"Ze houden hier heel erg van Poutine: patat bedekt met kaas. Bah! Geef mij maar poffertjes of Nasi Goreng."
Waarom zouden we eens in Crossfield moeten komen kijken?
"Ik heb in verschillende plaatsen gewoond: Dorval, Penticton, Calgary en Irricana. Hier in Crossfield is het erg rustig en vredig, er wonen maar 2500 mensen. Als we de hoek omslaan is er open land. Geen huizen, alleen maar koeien, plus coyotes, wolven en vossen en ander wild. Op 5 minuten vind je elanden. We zien ook veel herten, zowel in de stad als erbuiten. En in minder dan een uur ben je in de bergen om te wandelen en van nog meer natuur te genieten."
