'In Frankrijk heb ik een oude droom waargemaakt en ik ben nu vertaler'
Drie vriendinnen, samen beleefden ze hun jeugd in Diemen. Alle drie vlogen ze uit naar het buitenland. Gerda emigreerde als eerste, met haar ouders naar Canada. Els woont nu in Frankrijk en Angelique trok oostwaarts en woont nu in Hongkong. Hoe vergaat het deze Diemenaren in den vreemde? Deze week: Els Hekkenberg.
Els Hekkenberg, geboren in Diemen op 4 augustus 1962. Woont in Montpellier, Frankrijk sinds 1 januari 1998. Reistijd vanaf Diemen (geen rijbewijs, vliegangst, dus met de TGV naar Parijs of Brussel en dan verder met de Thalys): 8,5 uur effectief.
Mooie jeugdherinneringen uit Diemen?
"Na de Saint Josef kleuterschool bij zuster Joanna en de Sancta Maria meisjesschool aan de Burgermeester Bickerstraat ging ik naar de toen gemengde Sint-Petrusschool aan de Schoolstraat, vijf minuten lopen vanaf huis. Weet de namen van de docenten allemaal nog! Juffrouw Ans Post, die mij leerde lezen, mevrouw Grol, mijnheer Blauwgeers, mijnheer Jansen, mijnheer Van der Meer en natuurlijk mijnheer Van Poecke. Ik ging elke week weer graag met mijn dubbeltje naar de bibliotheek van de zusters Mars aan de Muiderstraatweg. Zij hielden in een schrift bij welke boeken je al had gelezen en kozen op basis daarvan je volgende boek. Dat deden ze goed, ik ben altijd een fervent lezeres gebleven! Vanaf mijn zevende jaar speelde ik handbal bij SV De Meer, waar Angelique en Gerda ook speelden. Na de wedstrijd speelden we onderling graag een partijtje voetbal. Later ben ik dan ook lid geworden van voetbalvereniging De Geuzen op Voorland, nu Geuzen-Middenmeer."
Waarom ben je geëmigreerd?
"Het Nederlandse klimaat veroorzaakte zo veel lichamelijke klachten bij me dat de artsen me adviseerden naar een streek met een beter klimaat te verhuizen. Frankrijk heeft me altijd aangetrokken: een mooi land, met fijne bewoners, een heerlijke keuken, prachtige steden en natuur, en een overdaad aan cultuur. Bovendien wilde ik binnen een dag in Nederland terug kunnen zijn."
Hoe ziet een werkdag in Montpellier eruit? En een vrije dag?
"In Nederland heb ik zestien jaar als informaticus bij De Nederlandsche Bank in Amsterdam gewerkt. Dat zag ik mij niet doen in Frankrijk. Ik heb toen een oude droom werkelijkheid gemaakt en mij omgeschoold tot (beëdigd) technisch vertaler. Enkele jaren geleden heb ik mij gespecialiseerd tot literair vertaler. Afgelopen najaar heb ik mijn eerste officiële literaire vertaling op de markt gebracht: de geïllustreerde novelle De Zaaier, een zeer poëtisch verhaal over een dorp in de Franse Alpen waar na de opstand tegen Napoleon III geen mannen meer over zijn. De vrouwen beloven elkaar onderling dat zij de eerste man die verschijnt, zullen delen, opdat het leven in ieders buik voortgaat. Het vervolg vertel ik niet, dat moet iedereen zelf lezen! Op een werkdag is het: opstaan, douchen, ontbijten, het nieuws lezen en hop, achter de computer. Daarentegen laat ik een echte vrije dag spontaan over me heenkomen en bedenk ik op het laatste moment waar ik zin in heb. Daarnaast ben ik lid van een leesclub, ik zing, doe aan aquagym, beheer de websites van een aantal artiesten en van de Nederlandse Vereniging Montpellier, ben voorzitter van een muziekvereniging, kortom, ik verveel me werkelijk nooit."
Kom je nog wel eens in Diemen?
"Ik probeer twee keer per jaar naar Nederland te komen om familie, vrienden, collega's en opdrachtgevers te bezoeken. Soms ook om opleidingen te volgen. Dan logeer ik bij mijn immer gastvrije zus Loes en zwager Peter."
Wat is de grootste verandering met toen je hier zelf nog woonde?
"De afwezigheid van mijn moeder Jo en mijn vader Jan. Zij zijn inmiddels overleden en hun afwezigheid voelt heel vreemd."
Wat mis je aan Diemen?
"De familie en mijn vrienden. Dankzij internet heb ik heel oude jeugdvrienden kunnen terugvinden, zoals Gerda die naar Canada was geëmigreerd toen wij een jaar of tien/elf waren. Ik was daar kapot van. Via een Frans-Canadese vriendin heb ik haar teruggevonden. Maar ik ben nog steeds op zoek naar Wilma Niezen. Zij was mijn overbuurmeisje. Wij waren vijf jaar toen onze families halsoverkop moesten verhuizen omdat onze huizen aan het eind van de Ouderkerkerlaan totaal onverwacht instortten. Ik herinner mij nog goed hoe Wilma en ik op onze driewielers alle buren langs gingen om snoepjes te vragen. Dus als iemand informatie heeft, graag!"
En wat helemaal niet?
"Het slechte weer…"
'Frankrijk heeft me altijd aangetrokken'
Wat doet een inwoner van Montpellier in zijn zomervakantie?
"In de zomer is het hier erg heet. Ik ontvang in die periode meestal bezoek van Nederlandse of Franse familie en vrienden. In de zomer is er trouwens een ruim aanbod aan culturele activiteiten, die over het algemeen gratis of spotgoedkoop zijn."
Waarom zouden we eens in Montpellier moeten komen kijken?
"Als toerist kun je je hier uitstekend vermaken, zowel in de winter (skigebieden op 50 km afstand) als in de zomer. Het aanbod aan culturele, toeristische en culinaire activiteiten is enorm!"
Benieuwd naar het boek De Zaaier? Het is, speciaal in verband met dit artikel, te koop bij Bruna in winkelcentrum Diemerplein.
