'Dit gedicht is voor het verzet, zodat ze nog eens in het zonnetje worden gezet'
Diemense basisschoolleerlingen schreven gedichten over herdenken, vrijheid en verzet. Mooi, hoe deze kinderen wat zo lang geleden gebeurde verwoorden en verbinden aan het nu.
DIEMEN Het is al jaren een traditie in Diemen: kinderen van de hoogste groepen van de Diemense basisscholen schrijven gedichten en verhalen rond het thema van de 4 en 5 meiviering. De gedichten zijn nog tot half mei voor iedereen te lezen in de jeugdhoek in de bibliotheek en een jury, met daarin dit jaar ook kinderburgemeester Nilaya Holwijn, heeft daaruit een keuze gemaakt. De makers van deze gedichten en verhalen lazen ze voor tijdens de herdenking op 4 mei in het gemeentehuis.
De 2e Wereldoorlog/vrijheid
Oorlog, die tijd moet verschrikkelijk zijn geweest, alles werd ontnomen!
Oorlog, het was als een beest, waarom vielen er zoveel doden?
Zoveel verdriet, het heeft zo lang moeten duren. Iedereen die het ziet, zelfs door alle muren.
Ze wisten iedereen te vinden, zoveel macht, door regen en winden, het gaf de Duitsers steeds meer kracht.
We dachten: "We gaan in het verzet", we gingen voor vrijheid, dat was een meesterzet. We kregen als beloning weer levensblijheid.
Johan Gerritsen, Noorderbreedte
We gedenken vandaag…
We gedenken vandaag de mensen die gevallen zijn. Vele ouderen voelen nog het verdriet en de pijn.
We staan stil en denken aan de oorlogstijd. Mensen raakten vrienden en familie kwijt.
Mannen en vrouwen in het leger en verzet, omdat men niet kon leven onder Hitlers wet.
Ze bleven trouw en vochten voor hun vaderland. Zo streden ze samen hand in hand.
Laten we vandaag een moment stilstaan voor hen die voor ons dood zijn gegaan.
Zij hebben voor ons hun leven gegeven zodat wij nu in vrijheid mogen leven.
Ze hebben jaren in het verzet gezeten, een tijd om nooit te vergeten.
De joden mochten niets: niet met de trein, niet naar de bios en zelfs niet op de fiets!
5 jaar lang ondergedoken bij kennis, familie of vrienden, dat is niet wat ze verdienden.
Iedereen verdient een goed leven, ook de joden, maar de Duitsers wouden hun doden.
We leven nu in een vrij en gelukkig land, Zij aan zij, hand in hand.
Wij zijn nu allemaal blij en dat is wat we vieren op 5 mei!
Laten we er met z'n allen het beste van maken en natuurlijk zullen we soms blijven haken,
maar daar komen we wel doorheen. Met z'n allen ineen zijn we sterker dan alleen!
Yasmine Oum Hand, De Octopus
Verzet
Dit gedicht is voor het Verzet zodat ze nog een keer in het zonnetje worden gezet. Omdat ze zich zo hard hebben ingezet en vele mensen hebben gered.
Ze deden zo veel, ook al was het gevaarlijk. Zelfs nu vind ik het nog wonderbaarlijk. Soms was er sprake van verraad of er stonden soldaten met vele granaten, maar als het lukte was het een heldendaad.
Toen werden jullie bevrijd en overwon de blijheid. Het nieuws werd snel verspreid, toen wist je het: het fijnste gevoel is vrijheid.
Vanavond gaan we twee minuten de doden herdenken zodat we de volgende keer beter nadenken.
Noa Schrieken, De Ark
Het fijnste gevoel is vrijheid
Een oorlogsverhaal
Het verhaal dat ik jullie ga vertellen gaat over de familie Stern. Deze familie is joods en heeft de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Op een avond zat grootvader Stern bij het haardvuur, toen er opeens twee kleine meisjes aan kwamen rennen en riepen: "Opa, opa kun je het verhaal vertellen van toen u klein was. Het verhaal blijft interessant, hoe vaak u het ook vertelt." "Nou, vooruit dan maar", zei grootvader. "Het was een prachtige lentedag in 1943. Ik kwam net uit school en jullie grootmoeder was aan het koken, jullie grootvader was nog aan het werk. Het was een gewone dag. Totdat er 's avonds tijdens het eten aangebeld werd. Ik deed open en zag een lange, brede man staan; hij zat waarschijnlijk in het leger. Hij vroeg naar meneer Stern. Zoals jullie weten was dit jullie overgrootvader. Ik, als klein kind, wist niet waarom er iemand van het Duitse leger aan onze deur stond. Nadat mijn vader en de man hadden staan praten, liep mijn vader naar mij toe en zei: 'Ik moet even voor een paar weekjes weg, mijn jongen.' Ik dacht dat hij gewoon even weg moest, en gaf hem een goede knuffel. Hij zei jullie overgrootmoeder nog gedag en ging weg met de man, maar na een paar weken was hij nog steeds weg. Op vrijdag 18 mei doken jullie overgrootmoeder en ik onder bij vrienden. In die tijd hadden we het zwaar. We mochten niet overdag lopen, en niet doortrekken, want dat maakte veel te veel geluid, totdat we op donderdag 25 maart 1944 ontdekt werden. Het Duitse leger nam mijn moeder mee en de twee volwassen vrienden. Hun kinderen en ik zaten nog op school en toen we thuiskwamen was het huis leeg. Toen waren we dus alleen; onze andere vrienden, Gerald en Luus, namen ons in huis. Een aantal dagen later hoorden we de waarheid: jullie overgrootmoeder en overgrootvader waren vergast." Tot zover dit verhaal.
Eline Walther, De Kersenboom
Verzet
De Duitsers vallen binnen, ik ben tegen hun. Ik ga een plan bedenken om de Duitsers te verslaan, maar ik moet ook oppassen om zelf niet dood te gaan.
Ik hoor schoten van een geweer, er gaan zoveel mensen neer. Het gebeurt nog een keer en nog een keer. Ik werd bang, de oorlog duurde heel erg lang.
Ik schrijf een krant en hang hem op straat. Gelukkig hebben sommige mensen nog meer raad.
Dan hoor ik op de radio: de oorlog is voorbij, ik en mijn familie zijn echt heel erg blij.
Casper Daalder en Jesse van der Merk, De Nieuwe Kring
Vrijheid
Vrijheid, dat woord is heel normaal in Nederland, maar in veel landen kennen kleine kinderen dat woord niet, bijvoorbeeld in Afghanistan, Palestina, China, Noord-Korea en Syrië. Zij kennen niet de vrijheid die wij hier in Nederland kennen. In Syrië is al jaren oorlog, daar wordt heel veel gebombardeerd. In Noord-Korea mag je absoluut niks lelijks over de leider zeggen.
Zo kun je wel alles zeggen over die landen, maar dat ga ik niet doen. Ik ben hier gekomen om alle mensen uit Diemen te zeggen: heb respect voor de mensen die voor onze vrijheid hebben gevochten.
En dan vandaag, 4 mei 2018, gaan wij die mensen herdenken in 2 minuten stilte en waarderen we vrijheid.
En als je dat dan doet, doe dan je ogen dicht en denk aan de mensen die hebben gevochten voor wat wij nu hebben. VRIJHEID!
Amira Habi, Sint-Petrusschool