Betlem's ontspanning en romantiek
Op de plaats waar nu de auto's razen, heeft het naar romantiek smachtende hart niets meer te zoeken. Ach, Barend Servet, onze kleine filosoof van de jaren 70 vertolkte de waarschuwing al: "Waar moet dat heen? Hoe zal dat gaan? Waar komt die rotzooi toch vandaan?" In 1927 kwam het naar romantiek smachtende hart nog volop aan zijn trekken in 'Betlem's Ontspanning' aan de Muiderstraatweg. Het Volk: "Vooral de gondelvaart die men daar gratis een uur lang kan maken. Hij, die in zijn vrijen tijd rust en stilte zoekt, laat zich zachtkens wiegen in het aardige bootje, op de maat van het soezig geklap van de spanen in het water en de deining der rimpelende, twinkelende golfjes. Hij strijkt neer op het aardige Kurkeilandje, laaft zich daar aan een kop dampende thee en zet dan zijn tocht voort tusschen het hoog opgeschoten riet, de geurige bloemen en de traag wuivende boomen." Vele jaren later keek onze grote schrijver Nescio mijmerend over de dagen van toen naar het bos Betlem beneden aan het spoor als hij met de trein terugkeerde uit 't Gooi. En nu? "Waar toen de boterbloemen bloeiden…" Enfin.