'Ik hoorde als burgemeester prachtige verhalen'
DIEMEN - In haar nieuwste roman 'Twee keer woordwaarde' liet schrijfster en oud-burgemeester van Diemen Anneke van Dok zich ook inspireren door ervaringen uit haar tijd in Diemen. Zaterdag 8 april signeert de schrijfster haar boek in Diemen.
Het boek speelt zich af in een luxe herstelhotel waarin twee oud-politici op leeftijd elkaar na lange tijd weer ontmoeten. Zij ervaren dat een lange succesvolle carrière geen garantie biedt op een mooie oude dag zonder eenzaamheid. Ze gingen ooit met veel strijd uit elkaar en hebben alle reden om elkaar juist te mijden, maar hun eenzaamheid drijft hen naar elkaar toe. Het boek geeft een beeld van het dagelijks leven in een - wel heel luxe - verzorgingshuis. En met de herinneringen van hoofdpersonen Flora en Erik krijgt de lezer ook een aardig inkijkje in de Haagse politiek op het Binnenhof.
Voor deze verhalen kon Anneke van Dok putten uit eigen ervaring. Zij was burgemeester in diverse gemeenten en als staatssecretaris en Kamerlid actief in Den Haag. Van 1984 tot 1990 was Van Dok burgemeester van Diemen. De vele bezoeken die zij tijdens haar burgemeesterschap bracht aan honderdjarigen en diamanten huwelijksparen waren een bron van inspiratie. Ook uit haar Diemense tijd, blijkt in het hoofdstuk 'De honderdjarige'.
Blunder
"Ik heb zo veel honderdjarigen bezocht en echtparen die 60 of 65 jaar getrouwd waren en zo veel mooie verhalen gehoord. Die gebruik ik niet letterlijk, maar bijvoorbeeld wel in een dialoog of herinnering", vertelt de schrijfster. "Bij mensen op hoge leeftijd denken we altijd aan de zorg, de kwalen en de medicijnen, daar doen we een beetje tobberig over, maar de verhalen van deze mensen zijn prachtig en ze hebben zo veel kennis. Bijvoorbeeld wat ik hoorde van mevrouw Van der Weelde toen ik het echtpaar bezocht in 1985, als mijn geheugen me niet in de steek laat, toen zij 65 jaar getrouwd waren. In mijn persoonlijk archief vond ik nog een foto van dat bezoek. Die mevrouw kwam oorspronkelijk uit Zeeland en vertelde dat ze als kind altijd urenlang garnalen moest pellen. Omdat ze zich dan natuurlijk verveelde, leerde ze hele stukken van de Bijbel uit haar hoofd. Ze kon ze nog woord voor woord reproduceren toen ik bij hen was."
De burgemeester in het boek maakt een blunder in zijn speech als hij vetelt dat de honderdjarige herstellende is van een heupoperatie. De heup bleek ze nota bene gebroken te hebben omdat het zo lang duurde voor er een afspraak gemaakt kon worden met diezelfde burgemeester over een afgewezen douchestoel. Ook waargebeurd in Diemen? Lachend: "Nee, dat verhaal is losjes geïnspireerd op die keer in mijn Diemense tijd dat we met vier burgemeesters uit de regio de eerste schop in de grond zetten voor de Noord-Zuidlijn. De directeur van het vervoerbedrijf maakte toen een blunder over de afwezigheid van een van de andere burgemeesters, die herstellende was van een heupoperatie."
In hetzelfde hoofdstuk vindt de oplettende lezer nog een duidelijke verwijzing naar de Diemense geschiedenis: een van de personages vertelt hoe zij in de Tweede Wereldoorlog als kind een barre tocht naar Holwerd maakte om daar bij pleegouders de oorlog verder door te brengen omdat er in Diemen zo weinig voedsel was en over de enorme heimwee de kinderen hadden. "In 1985 hebben wij de pleegouders uit Holwerd uitgenodigd om naar Diemen te komen op Bevrijdingsdag. We trakteerden ze op een leuke dag in Diemen en herenigden ze met hun pleegkinderen van weleer. Dat was zeer ontroerend en is me altijd bijgebleven."
