Afbeelding
Partnerbijdrage

Wat betekent de wet Herziening Partneralimentatie voor uw situatie?

Algemeen

Hebt u of uw ex-echtgenoot na de scheiding niet voldoende inkomsten om van te leven? Dan dient de ander bij te dragen in de kosten, ofwel partneralimentatie te betalen. Op 1 januari 2020 is de Wet Herziening Partneralimentatie in werking getreden. De wetswijziging brengt een belangrijke veranderingen met zich mee. De nieuwe regelgeving heeft grote gevolgen voor de duur van de partneralimentatie. Ontvangt u alimentatie of moet u partneralimentatie betalen, dan is het belangrijk om op de hoogte te zijn wat de nieuwe wet betekent voor uw persoonlijke situatie.

Van 12 jaar naar 5 jaar
Voor 1 januari 2020 duurde de verplichting om de ex-echtgenoot te onderhouden twaalf jaar vanaf het moment dat de echtscheiding is ingeschreven in de registers van de Burgerlijke Stand. Vanaf 1 januari 2020 geldt een partneralimentatieduur van maximaal de helft van de duur van het huwelijk. Er geldt een maximum van vijf jaar. Voor huwelijken die langer dan vijftien jaar hebben geduurd en huwelijken waaruit jonge kinderen zijn geboren, gelden uitzonderingen. De nieuwe wet heeft zijn uiteindelijke vorm gekregen om alimentatiegerechtigden te stimuleren in hun economische zelfstandigheid. De wetgever verwacht dat alimentatiegerechtigden sneller weer financieel onafhankelijk van de ex-partner zullen zijn door de maximale looptijd van partneralimentatie te verkorten. Voor het vaststellen van de duur van alimentatie is het moment van belang waarop het verzoek tot echtscheiding bij de rechtbank wordt ingediend. Als dit nog in 2019 is gebeurd, heeft de ex-echtgenoot in beginsel recht op twaalf jaar alimentatie. Is het verzoekschrift ingediend na 1 januari 2020, dan geldt de nieuwe wetgeving.

Verlaging fiscale aftrek
De hoogte van partneralimentatie wordt vastgesteld op basis van wettelijke maatstaven. Dit zijn de behoefte van de alimentatiegerechtigde en de draagkracht van de alimentatieplichtige . Het bedrag aan partneralimentatie wordt veelal vastgesteld op het bedrag dat de alimentatieplichtige (ex)echtgenoot maximaal kan betalen volgens zijn draagkracht. Die betaalt een brutobedrag. In zijn belastingaangifte voert de alimentatieplichtige dit op als aftrekpost. Voor degene die de alimentatie ontvangt, is het bedrag belast. Ook moet de alimentatiegerechtigde hierover afdragen in het kader van de Zorgverzekeringswet. Het komt veelvuldig voor dat de alimentatieplichtige kan aftrekken in de hoogste schijf van 51,95 procent en de alimentatiegerechtigde in een lagere schijf wordt belast. Met als uitkomst een belastingvoordeel. Het kabinet verlaagt de fiscale aftrek in stappen naar 37 procent in 2023. In 2020 is de maximale aftrek 46 procent. Het betalen van partneralimentatie wordt dus duurder.

Indexering alimentatie 
Jaarlijks veranderen de lonen en daarom wijzigen ook ieder jaar de bedragen voor partneralimentatie. Dit wordt indexering van alimentatie genoemd. De minister van Justitie en Veiligheid heeft vastgesteld dat de bedragen met ingang van 1 januari 2020 met 2,5 procent omhooggaan. Dit betekent in de praktijk dat de alimentatiegerechtigde en de alimentatieplichtige zelf de betaling moeten wijzigen. Volgens het familierecht is het mogelijk om de jaarlijkse indexering uit te sluiten. Dit kan worden afgesproken in een vaststellingsovereenkomst of echtscheidingsconvenant. Om dit zo goed mogelijk te regelen, kunt u zich laten bijstaan door een advocaat, alimentatie is in veel gevallen immers complexe materie.

Uit de krant